De maand januari heeft altijd veel herinneringen.
Herinneringen van het verleden..
23 januari is de dag dat ik 12 jaar geleden het huis uit werd gezet bij mijn moeder, zie verhaal op http://diedelicious.blogspot.nl/2013/01/woensdag-23-januari-2013.html
Dat blog had ik vorig jaar op 23 januari geschreven..
Vele dingen bkijf ik nog steeds afvragen..
Waarom? Waarom was ik degene die het huis uit moest..
Het maakt je wel steeds sterker met de negatieve dingen wat je moet meemaken..
Alleen de negatieve dingen blijven maar komen en ik wil wel rust in mijn leventje...
Gewoon een leventje dat alles normaal gaat, en gewoon goed..
Half november 2005 raakte ik zwanger..
Ik dacht ik ga gewoon naar de huisarts zonder tegen andere mensen te zeggen dat ik zwanger was en dat ik dat weg zou laten halen...
Ze gaf aan dat ik dat niet alleen aan kon en moest dat toen wel zeggen..
Uiteindelijk heb ik dat verteld en tjaa het kind blijven houden was geen optie volgens hun want financien had ik niet veel..
Mijn ex die gaf meteen aan om het weg te laten halen..
Ik dacht nu ze het weten dan wil ik het toch liever houden, maar wist dat dat financien niet haalbaar was..
Bij de echo om te kijken hoeveel weken het was zag je het hartje kloppen en op straat barste ik in tranen van verdriet..
Ik had geen keus en dit was het beste..
30 januari 2006 was ik 10 weken zwanger en die dag werd het kind weggehaald en ik weet nog dat ik onder narcose ging en wou heel hard zeggen van NEE STOP IK HOU HET KIND!, maar de narcose deed zijn werk en ik viel in slaap...
Elk jaar rond 30 januari heb ik het toch wel moeilijk en elke keer denk ik van dat mijn kind nu zoveel jaar oud zou zijn.
Einde deze maand is het 8 jaar geleden en ik heb nog steeds een kinderwens en ik hoop echt dat die wens uitkomt...
Ik hoop een leuke vriend tegen te komen, alleen dat ik geen libido heb houdt dat tegen.. omdat het altijd draait om sex en ik geen libido heb maakt dat me erg onzeker.. mijn libido is al 5 jaar weg en of dat nog terug komt, ik weet het niet..
Zoiezo ben ik altijd al onzeker en ook over mijn lichaam, weet niet waar dat aanligt, maar ik hoop in de toekomst meer zekerder te worden over mezelf.. dat onzekere komt ook denk doordat ik vroeger dus gepest ben over mijn uiterlijk.
En ook de thuissituatie was niet fijn..
Zo zat ik toen ik klein was al in mijn eigen wereldje volgens mijn moeder.
En ook de rest van mijn leven moest ik veel alleen doen..
Ook zie je vaak op Facebook mensen die je kent zwanger zijn en of net bevallen zijn, ik gun het iedereen wel, maar dan denk je toch vaak aan jezelf van wanneer zal ik zwanger worden .
Ook als ik op de kinderopvang werk denk ik ook wel eens van mijn kind had hier dan ook tussem gelopen..
Had zo graag mijn leven zo anders gewild, dan hoe het nu allemaal is gegaan..
Ik hoop in 2014 mijn vragen die ik heb antwoord te kunnen krijgen...
23 januari is de dag dat ik 12 jaar geleden het huis uit werd gezet bij mijn moeder, zie verhaal op http://diedelicious.blogspot.nl/2013/01/woensdag-23-januari-2013.html
Dat blog had ik vorig jaar op 23 januari geschreven..
Vele dingen bkijf ik nog steeds afvragen..
Waarom? Waarom was ik degene die het huis uit moest..
Het maakt je wel steeds sterker met de negatieve dingen wat je moet meemaken..
Alleen de negatieve dingen blijven maar komen en ik wil wel rust in mijn leventje...
Gewoon een leventje dat alles normaal gaat, en gewoon goed..
Half november 2005 raakte ik zwanger..
Ik dacht ik ga gewoon naar de huisarts zonder tegen andere mensen te zeggen dat ik zwanger was en dat ik dat weg zou laten halen...
Ze gaf aan dat ik dat niet alleen aan kon en moest dat toen wel zeggen..
Uiteindelijk heb ik dat verteld en tjaa het kind blijven houden was geen optie volgens hun want financien had ik niet veel..
Mijn ex die gaf meteen aan om het weg te laten halen..
Ik dacht nu ze het weten dan wil ik het toch liever houden, maar wist dat dat financien niet haalbaar was..
Bij de echo om te kijken hoeveel weken het was zag je het hartje kloppen en op straat barste ik in tranen van verdriet..
Ik had geen keus en dit was het beste..
30 januari 2006 was ik 10 weken zwanger en die dag werd het kind weggehaald en ik weet nog dat ik onder narcose ging en wou heel hard zeggen van NEE STOP IK HOU HET KIND!, maar de narcose deed zijn werk en ik viel in slaap...
Elk jaar rond 30 januari heb ik het toch wel moeilijk en elke keer denk ik van dat mijn kind nu zoveel jaar oud zou zijn.
Einde deze maand is het 8 jaar geleden en ik heb nog steeds een kinderwens en ik hoop echt dat die wens uitkomt...
Ik hoop een leuke vriend tegen te komen, alleen dat ik geen libido heb houdt dat tegen.. omdat het altijd draait om sex en ik geen libido heb maakt dat me erg onzeker.. mijn libido is al 5 jaar weg en of dat nog terug komt, ik weet het niet..
Zoiezo ben ik altijd al onzeker en ook over mijn lichaam, weet niet waar dat aanligt, maar ik hoop in de toekomst meer zekerder te worden over mezelf.. dat onzekere komt ook denk doordat ik vroeger dus gepest ben over mijn uiterlijk.
En ook de thuissituatie was niet fijn..
Zo zat ik toen ik klein was al in mijn eigen wereldje volgens mijn moeder.
En ook de rest van mijn leven moest ik veel alleen doen..
Ook zie je vaak op Facebook mensen die je kent zwanger zijn en of net bevallen zijn, ik gun het iedereen wel, maar dan denk je toch vaak aan jezelf van wanneer zal ik zwanger worden .
Ook als ik op de kinderopvang werk denk ik ook wel eens van mijn kind had hier dan ook tussem gelopen..
Had zo graag mijn leven zo anders gewild, dan hoe het nu allemaal is gegaan..
Ik hoop in 2014 mijn vragen die ik heb antwoord te kunnen krijgen...
Reacties
Een reactie posten