Vandaag hoefde ik gelukkig niet te haasten om naar me werk te gaan...
Meestal word ik half 12 wakker en moet ik om 12 uur werken...
Uit me werk ben ik even snel langs de C&A geweest omdat ik een vest zag die ik wou hebben...
En heb even nieuw verf gehaald erbij gehaald voor te schilderen...
Dus ga dit weekend weer lekker aan de slag om wat te schilderen...
Op de terug weg kreeg ik nog een hagelbui over me heen, dus heb maar voor 2 haltes de bus gepakt naar huis...
Er stond nog een vrouw te wachten en we hebben de hele tijd zitten kletsen... en ik begon ook over wat voor werk ik wou gaan doen en zij gaf ook aan dat wat ik in gedachten heb dat dat wel eens goed zou uit kunnen pakken.... nu nog alleen die reintegratiecoach overhalen... die is de enige die zegt dat het niet haalbaar is....
13 december moet ik haar overtuigen dat dit wel haalbaar is....
Anders is het tot ziens reintegratiebureau...
Verder had ik daarna weer geen energie...
Begin hier zo van te balen...
Hoelang gaat dat nog duren?
Heb genoeg van die vermoeidheid!!!
Verder heb ik nog geen reactie ontvangen van mijn moeder...
Want de brief die heeft ze nu al wel ontvangen...
Of ze denkt nu gewoon heel goed na over wat ze nu gaat doen....
Ik mis wel me moeder, maar ik kan het haar ook niet meer vergeven wat ze gedaan heeft en als ik terug kijk naar andere jaren, toen was ze net zo...
En dan komt de vraag waarom?
Waarom moest het zo gaan?
Waarom omdat ik volgens haar anders ben?
Waarom?
Dat blijf ik altijd afvragen
Antwoord zal ik toch nooit ontvangen...
Aankomende zaterdag komt er een oud klasgenootje van mij van de basisschool...
Die woont nu ergens in Drenthe dus niet echt naast de deur...
Word gezellig...
Meestal word ik half 12 wakker en moet ik om 12 uur werken...
Uit me werk ben ik even snel langs de C&A geweest omdat ik een vest zag die ik wou hebben...
En heb even nieuw verf gehaald erbij gehaald voor te schilderen...
Dus ga dit weekend weer lekker aan de slag om wat te schilderen...
Op de terug weg kreeg ik nog een hagelbui over me heen, dus heb maar voor 2 haltes de bus gepakt naar huis...
Er stond nog een vrouw te wachten en we hebben de hele tijd zitten kletsen... en ik begon ook over wat voor werk ik wou gaan doen en zij gaf ook aan dat wat ik in gedachten heb dat dat wel eens goed zou uit kunnen pakken.... nu nog alleen die reintegratiecoach overhalen... die is de enige die zegt dat het niet haalbaar is....
13 december moet ik haar overtuigen dat dit wel haalbaar is....
Anders is het tot ziens reintegratiebureau...
Verder had ik daarna weer geen energie...
Begin hier zo van te balen...
Hoelang gaat dat nog duren?
Heb genoeg van die vermoeidheid!!!
Verder heb ik nog geen reactie ontvangen van mijn moeder...
Want de brief die heeft ze nu al wel ontvangen...
Of ze denkt nu gewoon heel goed na over wat ze nu gaat doen....
Ik mis wel me moeder, maar ik kan het haar ook niet meer vergeven wat ze gedaan heeft en als ik terug kijk naar andere jaren, toen was ze net zo...
En dan komt de vraag waarom?
Waarom moest het zo gaan?
Waarom omdat ik volgens haar anders ben?
Waarom?
Dat blijf ik altijd afvragen
Antwoord zal ik toch nooit ontvangen...
Aankomende zaterdag komt er een oud klasgenootje van mij van de basisschool...
Die woont nu ergens in Drenthe dus niet echt naast de deur...
Word gezellig...
Reacties
Een reactie posten